Üniversite zamanlarıydı, ah keşke şarkı söyleyebilseydim.
Nerdendi bilmiyorum, böyle bir şarkı söyleme isteği gelmişti bana. Hala da bir yere gitmiş değildir bu istek ya neyse. Özellikle de zenci kadınları hep çok kıskanmışımdır, şarkı söyleyebildikleri hem de çok güzel söyleyebildikleri için.
Ama bir de ikişerden bu dört kadın var ki, onlar beyaz hatta bembeyaz olmalarına rağmen özellikle de bu şarkıları söyleyişleriyle en çok gıpta ettiklerim arasındalar.
Benden hayatta bu kadar ince ses çıkmıyordu. Asla onlar gibi şarkı söyleyemeyecektim. Bunu anlayınca da sadece onlar gibi makyaj yaparak kendi kendimi avutmak kalmıştı geriye. Dolayısıyla da bütün üniversite yıllarımı rakun gibi dolaşarak geçirdim.
