Aşağıya koyduğum video, tuttuğum, tutulduğum şeyleri bir arada tutmak için oluşturduğum bu blogun ilk postu olmayı hak edecek kadar çarpıcı değil aslında, Ama az önce Radyo ODTÜ'de çaldı. Ve duyunca birden içim doldu gene. İçimi hem şarkının kendisi hem de hatırlattıkları doldurdu.
Aslında bu şarkıyı ne kadar eskiden beri ve nereden bildiğimi bilmiyorum. Hatta 3-4 sene önce sevgili Ali Bakan'dan bu şarkıyı bana bulmasını istediğimde, istediğim şarkının hangi şarkı olduğunu bulmak baya zamanımızı bile almıştı.
-Ali'cim ben bir şarkı arıyorum ama adını ve kimin söylediğini bilmiyorum. Napıcaz?
-Buluruz
Ve buldu.
Çok uzun süredir görüşemedik. Çok sık da görüşmemiz gerekmiyor zaten, bir birimizi sevdiğimizi bilmek yetiyor galiba. İki çocuk (şeytan mı demeli yoksa) babası, iyi bir eş, bir günde en az iki işe koşan bir çalışan ve bir arkadaşının basit hatta kapris sayılabilecek bir isteğim için vakit ayıran bir arkadaş. Şanslı bir insan mıyım ne? Hayatımın bir yerinde böyle bir adam olduğunu bilmek harika bir duygu. Herhalde topu topu 5 yıldır tanıyorumdur sevgili Ali Bakan'ı, bir tek kere en ufak bir şeyden şikayet ettiğini, yoruldum, sıkıldım dediğini duymadım. Devamlı güleryüzlü, devamlı mutlu. Her şeyin ters gittiğini düşündüğüm şu günlerde Ali ve şeytanlarla bir buluşma bana iyi gelir sanırım.
Aman altı üstü bir şarkı koyacaktım, bir Ali Bakan'a aşkımı ilan etmediğim kaldı ve işte başta nereden duyup, nereden öğrendiğimi, ne zamandır bildiğimi, nesini, niye sevdiğimi bilmediğim halde her dinleyişimde beni benden alan Forever J.. Terry Hall'dan dinliyoruz.
